"W życiu nie można sobą grać..."

   Wreszcie dobrałam się do książki,  której szukałam w bibliotekach  równo 3 miesiące. "Pejzaż sentymentalny" kontynuacja "Zapałki na zakręcie" Krystyny Siesickiej, o której już pisałam. Nie mogłam się doczekać,  aż wreszcie znajdę tę książkę i przeczytam. Pani Siesicka mnie zaskoczyła. Jednak, nie jestem zawiedziona.

   Akcja toczy się kilka lat po wakacjach w Osadzie. Kilka dobrych lat. Mada jest już dorosła, ba, ma dorosłego syna. Jednak jej mężem nie jest Marcin z wakacji, lecz ktoś zupełnie inny. Magdalena zmieniła się,  nie jest już nastolatką ulegającą letnim uczuciom. Cały czas jest tą samą Madą, tylko doroślejszą. Kobieta ponownie wyjeżdża do Osady, która także uległa biegowi czasu. Jej syn poznaje tam Tinę, piękna dziewczynę z podstępnym uśmiechem. Wtedy wszystko zaczyna się wyjaśniać. Czy drogi Marcina i Mady znowu się połączą? Kim jest tajemnicza Tina?

   Słyszałam różne opinie, że Pejzaż jest gorszy, że zawiódł czytelników, że to już nie to. A mi się podobał. Nadal czuć styl pisarki, nadal są niespodziewane zwroty akcji, nagłe wyjaśnienia. To właśnie spodobało mi się w Zapałce, a w kontynuacji znalazłam kolejną historię. Wiem, że nie każdy lubi "starsze" książki, nie modnych już teraz autorów. Jednak twórczość pani Siesickiej mnie przekonała. Uważam kontynuację za udaną. Tylko znowu nie wiem co dalej. Takie niewiadome zakończenia powieści mnie kiedyś wykończą.