Świat bez wad - "Dawca pamięci"

W zeszły czwartek wybrałam się do kina z moją koleżanką Karoliną. Ona wybierała film, byłam trochę sceptycznie nastawiona bo nie przepadam za science fiction. Pomyślałam, że raz kozi śmierć i  poszłam. Spodziewałam się jakiegoś kosmity biorącego tabletki a wyszłam z sali oniemiała.

Film opowiada o innym świecie. Władze zarządzają w nim brak barw, religii, kultur i kolorów skóry. Wszystko jest takie same i nie ma jakiejkolwiek różnorodności. Przez to że wszystko jest nijakie i smutne, brak w nim również miłości. Każdemu w wieku dwunastu lat zostaje przypisana rola i musi żyć według ściśle ustalonych zasad. Główny bohater, Jonas zostaje wybrany jako Biorca Pamięci, który ma za zadanie zabierać społeczności wspomnienia. Szkoli się u tytułowego Dawcy Pamięci. Nauczyciel pokazuje mu jak wygląda prawdziwy świat. Chłopiec na początku zachwyca się, jednak potem przeraża się zła jakiego robią ludzie. Jonas doświadcza nowych uczuć i uczy się kochać. Postanawia wyruszyć w trudną podróż poza granicę, aby zmienić świat.

Film króciutki tak jak jego opis, ponieważ trwa tylko półtorej godziny. Przez to ograniczenie czasowe czułam pewien niedosyt. Niektóre sceny mogły by być dłuższe i powinno być więcej. Gra głównego bohatera mnie jakoś nie urzekła, ale jego dziewczyny owszem. Na brawa tutaj zasługują Meryl Streep oraz Jeff Bridges. Najlepsi aktorzy z całego filmu. Bardzo podobała mi się scenografia. Moją uwagę zwróciła głównie taka mała skrytka za wodospadem.  Jak ktoś lubi dramaty, to polecam, bo się popłakałam pod koniec, a ja płacze tylko na dobrych dramatach. Ogólnie mówiąc nie żałuję pójścia na ten film, bo bardzo mi się podobał.

★★★★★★★